کد مطلب:172983 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:195
طلحه و زبیر
شگفتا از سرنوشت این دو صحابی پر سابقه و از مهاجران اولیه در زمان رسول خدا كه به «طلحة الخیر» و «سیف الاسلام» لقب یافتند!
زبیر از خواص اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و پسر عمه ی آن حضرت و امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود. در روزگار غربت اهل بیت، پس از رحلت نبی مكرم اسلام، از معدود كسانی بود كه خواهان خلافت علی علیه السلام بود. شمشیر زبیر چه غم ها كه از چهره ی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم زدود و چه رنج ها كه در راه اسلام تحمل نمود.
چه چیز این دو خواص طرفدار حق را از مسیر حق خارج كرد، آیا جز فریب دنیا بود!؟
مسعودی می گوید:
در ایام عثمان، بسیاری از صحابه خانه ها فراهم كردند، از جمله زبیر خانه ای در بصره ساخت كه تاكنون ( یعنی سال 332 سال تألیف مروج الذهب ) معروف است. وی در مصر و كوفه و اسكندریه نیز خانه هایی ساخت. موجودی زبیر پس ازمرگ، پنجاه هزار دینار بود و هزار اسب، هزار غلام و هزار كنیز؛ طلحة بن عبیدالله در كوفه خانه ای ساخت كه هم اكنون در محل كناسه به نام دار الطلحتین معروف است. از املاك عراق روزانه هزار دینار درآمد داشت و بیشتر از این نیز گفته اند. در ناحیه سراة بیش از این درآمد داشت. او در مدینه نیز خانه ای ساخت كه در آن آجر و سنگ و ساج به كار برده است. [1] .
آنها در دام تعلقات دنیا افتادند و شیرینی چند روزه ی دنیا و نان و نام و مقام را برگزیدند و از رسالت خویش كوتاهی كردند. حتی دست به اعمال ناسنجیده ای همچون «جنگ جمل» زدند و همچون دشمنان علی علیه السلام رفتار كردند كه پایانی جز پشیمانی نداشت.
زبیر از خواص اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و پسر عمه ی آن حضرت و امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود. در روزگار غربت اهل بیت، پس از رحلت نبی مكرم اسلام، از معدود كسانی بود كه خواهان خلافت علی علیه السلام بود. شمشیر زبیر چه غم ها كه از چهره ی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم زدود و چه رنج ها كه در راه اسلام تحمل نمود.
چه چیز این دو خواص طرفدار حق را از مسیر حق خارج كرد، آیا جز فریب دنیا بود!؟
مسعودی می گوید:
در ایام عثمان، بسیاری از صحابه خانه ها فراهم كردند، از جمله زبیر خانه ای در بصره ساخت كه تاكنون ( یعنی سال 332 سال تألیف مروج الذهب ) معروف است. وی در مصر و كوفه و اسكندریه نیز خانه هایی ساخت. موجودی زبیر پس ازمرگ، پنجاه هزار دینار بود و هزار اسب، هزار غلام و هزار كنیز؛ طلحة بن عبیدالله در كوفه خانه ای ساخت كه هم اكنون در محل كناسه به نام دار الطلحتین معروف است. از املاك عراق روزانه هزار دینار درآمد داشت و بیشتر از این نیز گفته اند. در ناحیه سراة بیش از این درآمد داشت. او در مدینه نیز خانه ای ساخت كه در آن آجر و سنگ و ساج به كار برده است. [1] .
آنها در دام تعلقات دنیا افتادند و شیرینی چند روزه ی دنیا و نان و نام و مقام را برگزیدند و از رسالت خویش كوتاهی كردند. حتی دست به اعمال ناسنجیده ای همچون «جنگ جمل» زدند و همچون دشمنان علی علیه السلام رفتار كردند كه پایانی جز پشیمانی نداشت.
[1] مروج الذهب، مسعودي، ج 1، ص 690.